با تو مي گوييم، از تو مي پرسم

چرا هيچ از حج بازگشته اي، پيغام تو را براي ما نمي‌آورد؟

چرا مردم وقتي به هم مي رسند، نمي پرسند:

تازگي ها از آقا چه خبر؟

چرا روزنامه هاخبري از تو نمي نويسند؟

چرا ديگر جمعه ها کسي در دروازه شهر به انتظارت نمي ايستد؟

چرا هيچ کس براي آمدنت نذر نمي کند؟

چرا دعا هايمان هم از نام تو خالي شده است؟

چرا بودنت را باور نکرده ايم؟

چرا وقتي به شهر ما مي آيي، آمدنت را حس نمي کنيم؟

چرا نيامدنت را با نبودن يکي مي گيريم؟

چرا چشمهايمان چنان آلوده گناه شد که شايستگي ديدارت را از کف داديم؟

چرا زبانهايمان چنان با دروغ پيوند خورد که ديگر نتوانستيم با تو هم سخن شويم؟

چرا دلهايمان آن قدر سخت و سنگين است که نام تو هيچ لرزه اي بر آن نمي اندازد؟

چرا شرمنده نگاهت از همين نزديکي ها نيستيم؟

چرا همراه نسيم، بوي خوش تو را، حس نمي کنيم؟

چرا صداي گامهاي تو را که نزديک مي شوي نمي شنويم؟

چرا زودتر نمي آيي؟

چرا ظهور نمي کني؟

چرا طلوع نمي کني؟

يا علي .... .